ซึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่าครับ

[suny11]

Fw: FW: คนที่มีความสุขที่สุดไม่จำเป็นว่าจะต้องมีสิ่งดีที่สุด
 
ซึ้งดีจัง...

มันเป็นตอนเช้าเวลาประมาณ 08.30 น. ที่วุ่นวายเอาการเมื่อสุภาพบุรุษสูงอายุท่านหนึ่งในวัย 80 กว่า มา
รับบริการแพทย์ตัดไหมจากแผลที่หัวแม่มือ และบอกว่า
ขอให้รีบหน่อยเพราะมีนัดตอน 09.00 น.
เมื่อผมตรวจร่างกายตามปกติเสร็จผมก็ขอให้นั่งรอโดยผมรู้ว่าอย่างไรเสียก็ไม่หนีหนึ่งชั่วโมงกว่าทีจะถึงคิว

ผมเห็นสุภาพบุรุษท่านนี้ดูนาฬิกาหลายครั้งอย่างกระสับกระส่าย ผมว่างอยู่พอดีจึงเข้าไปดูแผลให้ เมื่อตรวจดูก็
เห็นเป็นปกติ ผมจึงเดินไปหารือกับหมอคนหนึ่งที่ให้บริการอยู่ เอายาและวัสดุมาทำแผลให้ ขณะที่ตัดไหมอยู่ผมก็
ถามว่า มีนัดกับหมออีกคนหรือจึงดูรีบร้อน

สุภาพบุรุษท่านนี้ตอบว่าไม่หรอก แต่จำเป็นต้องรีบไปเนิร์ซซิ่งโฮมเพื่อกินอาหารเช้ากับภรรยา ผมก็ถามถึงสุข
ภาพของภรรยา ก็ตอบว่าภรรยาอยู่ที่นั่นมานานพอควรแล้ว และเธอเป็นโรค Alzheimer (อัลไซเมอร์)

ขณะที่คุยกันผมก็ลองถามดูว่าเธอจะรู้สึกกังวลเป็นทุกข์ไหมถ้าไปสายสักหน่อย สุภาพบุรุษท่านนี้ก็ตอบว่า เธอไม่รู้
หรอกว่าผมเป็นใคร เธอจำผมไม่ได้มา 5 ปีแล้ว ผมรู้สึกแปลกใจจึงถามว่า "แล้วคุณก็ยังไปทุกเช้าถึงแม้ว่า
เธอจะไม่รู้ว่าคุณเป็นใครก็ตาม ?"

สุภาพบุรุษสูงอายุยิ้มและตบเบาๆ บนมือผมและพูดว่า "ถึงเธอไม่รู้จักผม แต่ผมยังรู้ว่าเธอเป็นใคร"

ผมต้องกลั้นน้ำตา ขณะที่เดินจากไป ขนบนแขนผมลุกชันและคิดว่า "นั่นคือความรักอย่างที่ผมต้องการที่สุดในชีวิต"

ความรักที่แท้จริงไม่ใช่เรื่องของกายภาพหรือโรแมนติก ความรักที่แท้จริงคือการยอมรับทุกสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบันได้เป็นมาตลอด รวมทั้งที่จะเป็น และที่จะไม่เป็นด้วย

คนที่มีความสุขที่สุดไม่จำเป็นว่าจะต้องมีสิ่งดีที่สุดของทุกสิ่ง เขาเพียงทำสิ่งที่เขามีอยู่ให้ดีที่สุด

 

[มะนาวเปรี้ยวปี๊ด]

 :please:อย่างกับเรื่องความจำสั้น แต่รักฉันยาวเลย . . . ซึ้งจริงๆค่ะ 

ตอนแรกกลัวว่าคลิ๊กเข้ามาแล้วจะเจอ "ซึ้ง" (นึ่งข้าว)