สงสารยาย.....

[Ton_Oo]

บนรถเมล์ที่แสนจะแออัดยามเช้า ในชั่วโมงเร่งด่วน
รถเมล์ก็จอดรับส่งที่ ป้ายโดยสารตามปกติ มีคนขึ้นมาพอสมควร รถก็แล่นไปตามยถากรรม

บนถนนอัน แสนวุ่นวายทันนั้นก็มีเสียงตดดังขึ้นมา สนั่นรถ ป้าด...ป้าด......มันไม่ได้มาเดี่ยว แต่มันมาพร้อมกับกลิ่นเหมือนศพหมาเน่าสุดแสนจะทานทน

ผู้โดยสารบนรถ บางคนถึงกับสบถออกมาว่า ผู้โดยสาร :
'ใคร***...มาตายบนรถวะ' ....

รวม ไปถึงกระเป๋ารถอารมณ์ร้อนด้วยเช่นกัน
ด้วยความแค้นเขาจึงพูดด้วยความ สุภาพว่า

กระเป๋ารถเมล์ :'ใคร***ตด......ลงป้ายหน้าเลยนะ... '

ทัน ไดนั้นก็มีเสียงคนกดกริ่งลง คนบนรถหันไปมองที่คนๆนั้นทันทีไม่เว้นแม้กระทั่งกระเป๋ารถเมล์ ภาพที่สายตาทุกคู่จ้องมองไปก็คือ... ยายแก่คนหนึ่งแบกของพะรุงพะรัง
พยายาม แทรกขอทางเพื่อไปที่ประตู ยายไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้ากระเป๋ารถเมล์พอดี กระเป๋าร ถเมล์จึงถามยายว่า

กระเป๋ารถเมล์ : ยายใช่มั๊ยเนี่ยที่ตดเนี่ย...

ยาย : ยายไม่ได้ตด

กระเป๋ารถ เมล์ : ยังไม่ถึงป้ายที่ยายลงทุกวันเลย แล้วยายลงทำไม

ยาย : ยายไม่ได้ตดจริงๆ... ยายย้ำและปฏิเสธในข้อกล่าวหาของกระเป๋ารถเมล์

กระเป๋า รถเมล์ : ยายแหละตดไม่งั้นยายไม่ลงหรอก

ยาย : กูบอกว่ากูไม่ได้ตด...แต่กูขี้แตก