งาน คือ เงิน คือ ชีวิต จริงหรือ???

[aor]

คงไม่ได้ล้มป่วย หรือปวดหัว เพราะการร่ายกลอนของผมใช่ไหม
อาจจะไม่ get และ in แต่ที่อยากจะสื่อนั่นคือ
1) ให้อยู่กับปัจจุบัน
2) รู้บทบาทและหน้าที่ของตัวเอง
3) ลดเรื่อง กิน-กาม-เกียรติ (หาหนังสือของท่านพุทธทาสอ่านซะนะ)
4) ทบทวนตัวเองในเรื่อง “ศรัทธา” ซึ่งหมายถึงความเชื่อในสิ่งที่ควรเชื่อ อาทิ เชื่อในการทำความดี ฯลฯ
5) คบหากัลยาณมิตร หมายถึงคบเพื่อนดี ๆ น่ะ (อาทิ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ในเว็ปนี้ เป็นต้น)

ขี้เกียจจะร่ายเป็นกลอนแล้ว
ลด ละ อัตตา (ความเป็นตัวตน) ของตัวเองลงให้มาก ๆ นะครับ อย่าคิดถึงตัวเองมากนัก
มีหน้าที่อะไรอยู่ในวันนี้ ก็ปฏิบัติให้ดีที่สุด อาทิ หน้าที่การเป็นลูก หน้าที่การเป็นลูกจ้าง หน้าที่การเป็นพี่เป็นน้อง
เมื่อคุณรู้ และปฏิบัติหน้าที่ของตัวเองแล้ว เดี๋ยวไม่นาน คำตอบมันก็มาหาคุณเองแหละ ว่าจริง ๆ แล้วชีวิตคุณต้องการอะไร
หรือแม้แต่เกิดมาเพื่ออะไร มันมีคำตอบต่อคำถามทั้งนั้น มีทางออกสำหรับทุกปัญหาเสมอ แล้วคุณก็จะมีความรู้สึก Happy ได้ในที่สุด
แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหนก็ตาม

อายุเพิ่งจะ 26 เอง ถ้าจะคิดก็คิดมันให้ตก ถ้าจะเสียใจร้องไห้ก็ให้มันสุด ๆ ไปเลย หลังจากนั้นนะ กลับมาสงบสติอารมณ์ พิจารณาว่า
ที่ผ่านมาตัวเองได้กระทำหน้าที่ตัวเองได้เรียบร้อยดีแล้วหรือ เต็มกำลังความสามารถ สติปัญญาของตัวเองแล้วหรือยัง มองคนที่เขา
ด้อยโอกาส ยากลำบากกว่าเรา มองดูหน้าพ่อแม่พี่น้อง เราทุกข์พวกเขาน่ะทุกข์ยิ่งกว่านะ

หรือจะหันไปคว้าหนังสือธรรมะสักเล่มมาอ่านก็จะดีมาก (ของท่านอาจารย์มิตซูโอะ ก็ได้ เข้าใจง่ายดี) หรือเอางี้ไหม เบื่อมากนักใช่ไหม
หาคำตอบไม่เจอ งานก็ไม่ต้องไปทำมันละ ลาออกแม่งเลยครับ ไปบวชพระซัก 1 พรรษานะ อาจหาคำตอบให้แก่ชีวิตได้บ้าง
อันนี้พูดจริง ๆ นะ ไม่ได้ประชด ผมเองก็อยากบวช แต่ก็ติดภาระครอบครัว หน้าที่การงาน มันอยู่ในใจตลอดว่าอยากจะบวช อยากศึกษา
ธรรม อายุมันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกวินาที เป็นไม้แก่ขึ้นเรื่อย ๆ 

ปล. ถ้าอยากเจอคนที่ยากจน คนที่เรามองว่าทุกข์สุด ๆ มาอินเดียซิ เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย กันอยู่ข้างถนนเนี่ย มาซิ ผมจะพาไปดู
ผมทำงานอยู่ที่เมืองกัลกัตตา อยากรู้ว่าบรรยากาศหรือปัจจัยอะไรทำให้พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ก็มาดูเลยครับ แต่ทั้งนี้ จะได้อะไรกลับไป
หรือไม่นั้น มันก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณเอง

[Wit]

การรู้จักตัวเอง เป็นกระบวนการที่เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติอย่างค่อยเป็นค่อยไปตั้งแต่เกิดจนโต ผ่าน มือ ใจ สมอง

มือหรือการกระทำได้ทดลองทำ(และร่วมกับผู้อื่นทั้งในวัยเดียวกัน เด็กกว่า หรือแก่กว่า)
ใจได้สัมผัสถึงความรู้สึกของตนและผู้อื่น  
สมองได้ไตร่ตรองสร้างสรรค์และเข้าถึงความสัมพันธ์

หากแต่ผู้คนส่วนใหญ่ในปัจจุบัน เติบโตมาแบบรับอย่างเดียว เรียนรู้ข้อมูล และวิชาการเป็นส่วนใหญ่ ช่วงเวลาวัยเด็กที่สำคัญเลยหายไป ขาดการเติบโตของใจที่สัมพันธ์ต่อโลก จินตนาการถูกบีบรัดด้วยข้อมูล

เราจะเห็นตัวเองได้ จากการได้ไปสัมผัสผู้คนและโลกกว้าง เป็นกระจกสะท้อนตัว มีใจและสมองของตัวเป็นตัวรับรู้

คำถามที่ทุกคนต้องได้ตอบกับตัวเองคือ ฉันเกิดมาทำไม

เส้นทางของแต่ละคน ตัวเองจะรู้เอง จากใจที่ละเอียดพอ แต่โดยกว้างๆ คือ เราเกิดเพื่อมีความสุข สุขจากการเป็นประโยชน์ต่อโลกนี้ และรู้สึกว่ามีค่า

การเค้นหาคำตอบนะไร้ประโยชน์  หากเคยคลายปมเชือกที่แน่นหนานั้น เราต้องผ่อนคลายในตัว ค่อยๆ ทำ
กลับไปเริ่มขั้นตอนที่วัยเด็กไม่ได้ทำ ลงมือลองทำสิ่งต่างๆ ให้เป็นประโยชน์กับตัวเองและผู้คนรอบข้าง สัมผัสมันด้วยใจ และไตร่ตรองด้วยสมองแบบผ่อนคลาย ไม่ต้องรีบหรอก เพราะยิ่งรีบยิ่งไม่รู้อะไร  หากคิดแต่เรื่องตัวเอง เรื่องมันก็โตจนเราไม่เห็นไม่รู้อะไร วางมันซะ ออกไปทำให้คนอื่น แล้วสุดท้ายจะได้คำตอบเอง

[jui2512]

คงไม่ได้ล้มป่วย หรือปวดหัว เพราะการร่ายกลอนของผมใช่ไหม
อาจจะไม่ get และ in แต่ที่อยากจะสื่อนั่นคือ
1) ให้อยู่กับปัจจุบัน
2) รู้บทบาทและหน้าที่ของตัวเอง
3) ลดเรื่อง กิน-กาม-เกียรติ (หาหนังสือของท่านพุทธทาสอ่านซะนะ)
4) ทบทวนตัวเองในเรื่อง “ศรัทธา” ซึ่งหมายถึงความเชื่อในสิ่งที่ควรเชื่อ อาทิ เชื่อในการทำความดี ฯลฯ
5) คบหากัลยาณมิตร หมายถึงคบเพื่อนดี ๆ น่ะ (อาทิ เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ในเว็ปนี้ เป็นต้น)

ขี้เกียจจะร่ายเป็นกลอนแล้ว
ลด ละ อัตตา (ความเป็นตัวตน) ของตัวเองลงให้มาก ๆ นะครับ อย่าคิดถึงตัวเองมากนัก
มีหน้าที่อะไรอยู่ในวันนี้ ก็ปฏิบัติให้ดีที่สุด อาทิ หน้าที่การเป็นลูก หน้าที่การเป็นลูกจ้าง หน้าที่การเป็นพี่เป็นน้อง
เมื่อคุณรู้ และปฏิบัติหน้าที่ของตัวเองแล้ว เดี๋ยวไม่นาน คำตอบมันก็มาหาคุณเองแหละ ว่าจริง ๆ แล้วชีวิตคุณต้องการอะไร
หรือแม้แต่เกิดมาเพื่ออะไร มันมีคำตอบต่อคำถามทั้งนั้น มีทางออกสำหรับทุกปัญหาเสมอ แล้วคุณก็จะมีความรู้สึก Happy ได้ในที่สุด
แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหนก็ตาม

อายุเพิ่งจะ 26 เอง ถ้าจะคิดก็คิดมันให้ตก ถ้าจะเสียใจร้องไห้ก็ให้มันสุด ๆ ไปเลย หลังจากนั้นนะ กลับมาสงบสติอารมณ์ พิจารณาว่า
ที่ผ่านมาตัวเองได้กระทำหน้าที่ตัวเองได้เรียบร้อยดีแล้วหรือ เต็มกำลังความสามารถ สติปัญญาของตัวเองแล้วหรือยัง มองคนที่เขา
ด้อยโอกาส ยากลำบากกว่าเรา มองดูหน้าพ่อแม่พี่น้อง เราทุกข์พวกเขาน่ะทุกข์ยิ่งกว่านะ

หรือจะหันไปคว้าหนังสือธรรมะสักเล่มมาอ่านก็จะดีมาก (ของท่านอาจารย์มิตซูโอะ ก็ได้ เข้าใจง่ายดี) หรือเอางี้ไหม เบื่อมากนักใช่ไหม
หาคำตอบไม่เจอ งานก็ไม่ต้องไปทำมันละ ลาออกแม่งเลยครับ ไปบวชพระซัก 1 พรรษานะ อาจหาคำตอบให้แก่ชีวิตได้บ้าง
อันนี้พูดจริง ๆ นะ ไม่ได้ประชด ผมเองก็อยากบวช แต่ก็ติดภาระครอบครัว หน้าที่การงาน มันอยู่ในใจตลอดว่าอยากจะบวช อยากศึกษา
ธรรม อายุมันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกวินาที เป็นไม้แก่ขึ้นเรื่อย ๆ 

ปล. ถ้าอยากเจอคนที่ยากจน คนที่เรามองว่าทุกข์สุด ๆ มาอินเดียซิ เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย กันอยู่ข้างถนนเนี่ย มาซิ ผมจะพาไปดู
ผมทำงานอยู่ที่เมืองกัลกัตตา อยากรู้ว่าบรรยากาศหรือปัจจัยอะไรทำให้พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ก็มาดูเลยครับ แต่ทั้งนี้ จะได้อะไรกลับไป
หรือไม่นั้น มันก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณเอง

+1 ด้วยคนครับ ถูกใจสุดๆเลยครับ น้าอ้อ เอาใจช่วยให้หาทางออกได้ไวๆนะครับ สู้ๆครับ
อย่าลืมว่าในโลกนี้ไม่มีใครที่ทุกข์ที่สุด และ สุขที่สุดหรอกครับ
เวลาทุกข์ก็ขอให้มองคนที่ทุกข์กว่าเรา แล้วชีวิตก็จะดีขึ้นเองแหละครับ 
หาเวลาว่างนั่งทำสมาธิสักวันละนิด เดี๋ยวปัญญาก็มาเองแหละครับ
ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ทั้งนั้นแหละครับ เพียงแต่ต้องอาศัยเวลา
เมื่อวันเวลาผ่านไปคุณจะรู้สึกว่าปัญหาที่ผ่านมามันช่างเล็กน้อยเสียเหลือเกิน 

[RevelCat]

อายุ พึ่ง 26 ชีวิต มันพึ่งจะแค่เริ่มต้นครับ ถ้ามัวมาท้อมาตันเอาตั้งแต่ตอนนี้ รับรองว่า จะพลาดอะไรดีๆอีกเยอะ

" คิดมากจนล้มป่วยแล้วครับตอนนี้......................

ใจไม่ไป กายมันไม่ขยับเลยครับ  "

ป่วยกายก็พักให้หาย แต่ถ้าป่วยใจ แต่คิดมันก็หายแล้วครับ ไม่มีปัญหาไหนที่ไม่มีทางแก้

" ห๊า!!! อะไรนะ แค่นี้ จิ๊บๆ  " ชีวิตมันก็แค่นี้ปหล่ะครับ มันอยู่ที่ความคิด

[jeabjamiro]

คิดดี ทำดี พูดดี คบคนดี ไปสู่สถานที่ดีๆครับ ฮิๆ.
อีกอย่างจริงๆแล้วทุกๆสิ่งล้วนเป็นสิ่งที่ดี ถ้าคุณมองเป็นครับ

[gucoach]

ต้องหางานที่ทำละเรามีความสุขครับ มีความสุขกับงาน ความสุขกะที่ทำงาน ความสุขกะเพื่อนร่วมงาน
ถ้าเราหามันได้ซักอย่างเราก็จะทำงานที่นั้นได้ครับ
1 วันคนเรามี24 ชั่วโมง
นอนไป 8 ชั่วโมง ไม่นับ
เหลือเวลาดำเนินชีวิต 16 ชั่วโมง
ทำงานไป 8 ชั่วโมง ทำเรื่องส่วนตัว อีก 8 ชั่วโมง
ถ้าเวลาทำงานไม่มีความสุข เท่ากะครึ่งชีวิตคุณไม่มีความสุขแล้ว

[bassoat]

ถ้าหากไม่เคยมีหัวใจ เราคงไม่รู้สึกเจ็บอะไร

ลองบอกกับตัวเองให้เข้าใจ ที่แท้เราเป็นเครื่องกล ไม่มีหัวใจ

เป็นคนก็ไม่เหมือนเป็นหุ่นยนต์ ทนกับความเหงาได้สบาย ทำร้ายหัวใจเท่าไรก็คงไม่ตาย
                     
ไม่มีทางจะสลาย ก็คงไม่ตาย ไม่มีทางจะสลาย ก็คงไม่ตาย

[อับดุล]

อกหักหรือหักอก   :-*
ต้อง

[kamolwat_t]

สงสัยงานงอกซ้ำซ้อนป่าวเนี้ย.... 

[Ton_Oo]

"อุปสรรคที่ทานทน      จะสร้างคนให้ทนทาน"

คนเราท้อได้แต่อย่าถอย  

         เพราะว่า.....เมื่อไหร่ที่นาฬิกายังไม่เดินถอยหลัง  เราก้อคงต้องเดินไปข้างหน้าเช่นกัน
                    
         ถึงแม้ว่า.....นาฬิกาจะหมดถ่านไป อย่างมากก้อแค่หยุดอยู่กับที่ แค่เติมพลังงานให้ใหม่ มันก้อยังทำหน้าที่ของมันด้วย

                       การเดินไปข้างหน้าเสมอ  ยังไม่เคยเห็นนาฬิกาเดินถอยหลังสักที...จริงมั้ย

ลองเปลี่ยนมุมมองการใช้ชีวิตดู   เพราะทุกอย่างย่อมมีสองด้านเสมอ


เอาใจช่วยค่ะ    สู้   สู้

 

[gun]

อายุ พึ่ง 26 ชีวิต มันพึ่งจะแค่เริ่มต้นครับ ถ้ามัวมาท้อมาตันเอาตั้งแต่ตอนนี้ รับรองว่า จะพลาดอะไรดีๆอีกเยอะ

" คิดมากจนล้มป่วยแล้วครับตอนนี้......................

ใจไม่ไป กายมันไม่ขยับเลยครับ  "

ป่วยกายก็พักให้หาย แต่ถ้าป่วยใจ แต่คิดมันก็หายแล้วครับ ไม่มีปัญหาไหนที่ไม่มีทางแก้

" ห๊า!!! อะไรนะ แค่นี้ จิ๊บๆ  " ชีวิตมันก็แค่นี้ปหล่ะครับ มันอยู่ที่ความคิด

เห็นด้วยครับ  ลองดูครับ
1. ออกเดินทาง
2. อ่านหนังสือ (แนะนำของคุณบัณฑิต อึ้งรังศี.."ทำงานที่ใช่ ยังไงก็รุ่ง"..เล่มนี้มีทางออกดีๆครับ)
3. ไม่มีอะไรที่คนเราทำไม่ได้  ยกเว้นนั่งในกระด้งแล้วยกตัวเองขึ้น  (จากพล นิกร กิมหงวนครับ)
4. สุดท้าย "ชีวิตให้ได้มากว่าหรือเท่ากับที่ตัวเองร้องขอครับ"

[gun]

อายุ พึ่ง 26 ชีวิต มันพึ่งจะแค่เริ่มต้นครับ ถ้ามัวมาท้อมาตันเอาตั้งแต่ตอนนี้ รับรองว่า จะพลาดอะไรดีๆอีกเยอะ

" คิดมากจนล้มป่วยแล้วครับตอนนี้......................

ใจไม่ไป กายมันไม่ขยับเลยครับ  "

ป่วยกายก็พักให้หาย แต่ถ้าป่วยใจ แต่คิดมันก็หายแล้วครับ ไม่มีปัญหาไหนที่ไม่มีทางแก้

" ห๊า!!! อะไรนะ แค่นี้ จิ๊บๆ  " ชีวิตมันก็แค่นี้ปหล่ะครับ มันอยู่ที่ความคิด

เห็นด้วยครับ  ลองดูครับ
1. ออกเดินทาง
2. อ่านหนังสือ (แนะนำของคุณบัณฑิต อึ้งรังศี.."ทำสิ่งที่รัก ยังไงก็รุ่ง"..เล่มนี้มีทางออกดีๆครับ)
3. ไม่มีอะไรที่คนเราทำไม่ได้  ยกเว้นนั่งในกระด้งแล้วยกตัวเองขึ้น  (จากพล นิกร กิมหงวนครับ)
4. สุดท้าย "ชีวิตให้ได้มากว่าหรือเท่ากับที่ตัวเองร้องขอครับ"

[jeabjamiro]

ผมแนะนำว่าให้ไปที่จุดเริ่มต้นครับ ยังยืนยันว่า เราเป็นเรา ไม่ใช่ใคร ฉะนั้น หาตนให้เจอ....ซึ่งอันนี้ช่วยไม่ได้ ต้องรู้เอง
แต่แนวทางมันมีครับ

คิดดี ทำดี พูดดี คบเพื่อนที่่ดี ไปสู่สถานที่ดี

[aor]

ถ้ากับแค่เรื่องผิดหวังในความรักเนี่ย เป็นน้องนุ่งผมนะ ตบกระบาลคว่ำไปแล้ว เสียเวลาครับ
ทางธรรมะ ท่านว่าความรักเนี่ย มันมีค่าแค่อารมณ์นึงเท่านั้นนะ รัก โลภ โกรธ หลง เป็นแค่ชั่วคราวครับ
หนังสือคุณบัณฑิตฯ ดีครับ ผมก็อ่านเหมือนกัน ต่อด้วยฟังซีดีเพลงคลาสิคที่แก conduct เองด้วย เพราะดี

เอาโอเปิ้ลไปขับเล่นแก้เบื่อ แก้เซ็งเถอะ ถึงยังไงมัน (โอเปิ้ล) ก็เป็น Men's best friend นะครับ

[Mr.T]

ตอนนี้มีงานทำผมว่าดีแล้วนะครับ ผมยังหางานทำไม่ได้เลยครับ

[มือใหม่corsa]

ผมนะทำงานมาก็หลายอย่างยังหาถูกใจไม่ได้ซักที แต่ก่อนเป็นคนเคยแรงถ้าไม่พอใจหรือนายพูดไม่เข้าหูตบโต๊ะออกเลย แต่ก็โชคดีมีงานให้ทำตลอดไม่เตยตกงานแม้กระทั่งวันเดียวตบโต๊ะที่นี่เดินเข้าที่ใหม่ใบลาออกที่เก่ายังไม่ทันมีผลเลย แต่งานที่ผมเปลี่ยนใหม่จะไม่ทับหรือคล้ายกับสายงานเก่าทุกครั้ง  จนกระทั่งปัจจุบันนี้ก็ยังหางานที่ชอบยังไม่ได้เลยต้องหันมาพยายามชอบมันก็สำเร็จตอนนี้ผมรักมันแล้วละ  ถึงแม้ว่าเงินจะน้อยงานจะไม่มีเกียรติ แต่ผมมีศักดิ์ศรีในตัวของผมงานที่ผ่านมาถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตที่เราผ่านประสบการณ์มาเยอะกว่าหลายๆคนในที่ๆผมทำอยู่ในปัจจุบัน แต่เมื่อมาคิดย้อนกลับไปเมื่อตอนทำงานใหม่ๆผมไม่น่าโง่และใจร้อนแบบนั้นเลยไม่งั้นป่านนี้มงกุฎครอบไปนานแล้วไม่เป็นกะลาครอบเหมือนอย่างทุกวันนี้หรอก

[หนานมา]

มองให้ไกลๆครับ....

มองไปจนถึงวัยแก่ชรา...ว่า..ถึงเวลานั้นยามที่เราทำอะไรไม่ได้ หรือวันที่ไม่มีงานให้ทำ

เราจะใช้ชีวิตอย่างไร....เตรียมตัวแต่เนิ่นๆ...

อย่ามองแค่น่าแข่งหัวเข่า มองแค่คืบศอกวา...

มองย้อน...ว่ามีอะไรมั่งที่มันได้อย่างใจ แล้วมองไปให้ไกลๆจนสุดสายตา

ว่า..มันจะมีอะไรเป็นไปได้อย่างใจต้องการไหม?...ผมตอบแทนได้เลย...ไม่มี...

แม้แต่งานที่คิดว่าใช่...สร้างมันด้วยใจด้วยมือเราเอง...มันก้อไม่ได้เป็นอย่างใจเราต้องการ...

ปรับตัวปรับใจครับ...ไม่อ่อน ไม่แข็ง  ทำมันทุกอย่างที่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่น

หลีกเลี่ยงบุลคลที่ไม่ชอบใจ  ถ้าหลีกแล้วยังตามราวี...ก้อโซ้ยให้อยู่ภายในหมัดเดียว

[cherryjaa]

สู้นะค่ะ เปงกำลังใจให้ค่ะ...............เมื่อก่อนเชอรี่ก็เคยเปงเหมือนกันค่ะ เบื่อๆเหมือนมีชีวิตไปวันๆ งานก็ไม่มีทำ ตกงาน พอได้งานก็เป็นงานไม่มีเงินเดือน
ตอนนั้นก็ท้อ ตังก็ไม่มี รถก็สีย มะมีตังซ่อม เบื่อตัวเองสุด เหมือนตอนนั้นตัวเองหมดไฟอะค่ะ ไม่มีความกระตือรือร้น ใครพูดไร ลองทามไงก็มะดีขึ้น
ก็ลองอยู่กับตัวเองดูนะ หาจุดมุ่งหมายดู คิดว่าเราจะต้องทำเพื่อใคร ตอนนั้นเชอรี่ก็คิดว่าทำเพื่อครอบครัวเพื่อแม่ค่ะ แล้วมันจะมีแรงฮึดขึ้นมานะค่ะ ท้อได้นะค่ะ แต่อย่านาน
เพราะชีวิตเรามันผ่านไปเร็ว รีบกลับมาเป็นเหมือนเดิมเร็วๆนะค่ะ โลกและสิ่งดีรอคุณอยู่ค่ะ 

[ยัยแมวอ้วน]

ไผ่คิดไว้เสมอคะว่า "ที่เราคิดว่าเราทำงานเหนื่อยแล้ว  ลำบากแล้ว  แต่จริง ๆ แล้ว  ยังมีคนอื่นที่ทำงานเหนื่อยและลำบากกว่าเรามาก  ทุกวันนี้..เราถือว่าเราโชคดีแล้ว"

สู้ๆ นะคะ  เหนื่อย  เบื่อ  เซ็ง  ก็พักผ่อนบ้าง  แล้วลุกขึ้นมาสู้กันใหม่นะคะ

 

[มือใหม่corsa]

ไผ่คิดไว้เสมอคะว่า "ที่เราคิดว่าเราทำงานเหนื่อยแล้ว  ลำบากแล้ว  แต่จริง ๆ แล้ว  ยังมีคนอื่นที่ทำงานเหนื่อยและลำบากกว่าเรามาก  ทุกวันนี้..เราถือว่าเราโชคดีแล้ว"

สู้ๆ นะคะ  เหนื่อย  เบื่อ  เซ็ง  ก็พักผ่อนบ้าง  แล้วลุกขึ้นมาสู้กันใหม่นะคะ

 

อย่างงี้ใช้กับกรณีเบื่อๆเซ็งๆแล้วจะขายcorsa ของป๋าจี๊ดได้ป่ะครับพี่ไผ่  จะได้ไปบอกป๋าจี๊ดให้พักผ่อนบ้างแล้วขึ้นมาลุยซ่อมต่อ

[bassoat]

ขอบคุณพี่ๆ ทุกๆท่านมากๆครับ


แบบว่า ไม่อยากมาทำงานเลยครับ เหอะๆ..........

[ยัยแมวอ้วน]

ไผ่คิดไว้เสมอคะว่า "ที่เราคิดว่าเราทำงานเหนื่อยแล้ว  ลำบากแล้ว  แต่จริง ๆ แล้ว  ยังมีคนอื่นที่ทำงานเหนื่อยและลำบากกว่าเรามาก  ทุกวันนี้..เราถือว่าเราโชคดีแล้ว"

สู้ๆ นะคะ  เหนื่อย  เบื่อ  เซ็ง  ก็พักผ่อนบ้าง  แล้วลุกขึ้นมาสู้กันใหม่นะคะ

 

อย่างงี้ใช้กับกรณีเบื่อๆเซ็งๆแล้วจะขายcorsa ของป๋าจี๊ดได้ป่ะครับพี่ไผ่  จะได้ไปบอกป๋าจี๊ดให้พักผ่อนบ้างแล้วขึ้นมาลุยซ่อมต่อ

นู๋บอกไปแล้วน้าาาา  เรื่องขายรถ  ไม่ใช่เพราะเบื่อซ่อมค่ะ

เรื่องมันยาววววววววววววววว

555

[RevelCat]

ขอบคุณพี่ๆ ทุกๆท่านมากๆครับ


แบบว่า ไม่อยากมาทำงานเลยครับ เหอะๆ..........

ไปฉลองฉองขวบกับเว็บเลยครับ เหนื่อยนักก็พักซะหน่อย ออกไปปลดปล่อยพูดคุยเฮฮา จะได้ผ่อนคลายมั่งครับ

ผมเองก็พยามเคลีย์ธุระอยู่ (เชียร์คนอื่น ตัวเองยังไม่รู้เลยว่าจะทันมั๊ย )

[bassoat]

วันที่ 18 มีงานที่โรงงานครับ 

บอกตามตรงผมพลาดทริปของเวปทุกทริปเลยครับ  :(

อยากไปใจจะขาด แต่วันมันไม่เอื้ออำนวยเลย..........

ขนาดเขานัดกินข้าวใกล้ๆบ้านแค่หน้าซอยผมยังไปไม่ได้เลยครับ 

[aor]

ท่าน ว.วชิรเมธี เสริมว่ามี 3 ตัว แต่ที่หนักที่สุดคือ “นี่กูนะ”
1) ตัวกู=ทิตฐิ
2) ของตัว=ตัณหา
3) นี่กูนะ

“มัวแต่ปกป้องตัวเอง แล้วไม่ได้ทำอะไรที่เป็นแก่นสารเท่าไหร่” ท่าน ว.วชิรเมธี กล่าวไว้อย่างนั้น

[bassoat]

3 ตัวด้านบนผมมีหมดเลยครับ

 

[nunu]

เมื่อไม่ได้ทำงานที่เรารัก
มีทางเดียว ต้องรักงานที่เราทำครับ
 ชีวิตเรามีอะไรต้องเจออีกมากมายครับ

[godgi]

วันที่ 18 มีงานที่โรงงานครับ 

บอกตามตรงผมพลาดทริปของเวปทุกทริปเลยครับ  :(

อยากไปใจจะขาด แต่วันมันไม่เอื้ออำนวยเลย..........

ขนาดเขานัดกินข้าวใกล้ๆบ้านแค่หน้าซอยผมยังไปไม่ได้เลยครับ 

ของผมก็เหมือนกัน มีงานตรงกับทริป ทุกที

ยังไงก็เอาใจช่วยแล้วกัน ท้อได้แต่  อย่าถอยนะ

เรื่องงานพยายามคิดบวกไว้นะครับ 

[chairai]

3 ตัวด้านบนผมมีหมดเลยครับ

 

คนให้กำลังใจเยอะแล้ว ผมขอบอกว่า คุณคือคนขี้แพ้ครับ ยอมแม้กระทั่งให้อารมณ์ทุำอย่างมาครอบงำตัวคุณเอง คิดซ๊ะบ้างว่า พ่อแม่ เขาต้องการดูความสำเร็จของตัวคุณอยู่ ทำอะไรเพื่อให้เขาสบายใจ เขาอยากเห็ฯอะไรจากตัวเรา ผมว่าพ่อแม่ทุกคนต้องการเห็นความสำเร็จของลูกทุกคน อย่ามานั่งคิดว่าจะตอบแทนตัวเองอย่างไร ทำอย่างไรเราจะชอบ เราจะสบายใจ ลองไปทำเพื่อคนอื่นดู อย่าทำเพื่อตัวเอง ผมไม่ได้ดีกว่าคุณ แต่ผมเห็นคนเก็บขยะเขามีแรงในการดำเนินชีวิตมากกว่าคุณอีกครับ     เพราะเป็นห่วงเลยต้อง แรงหน่อย เพื่อจะดี     

[bassoat]

ผมเข้าใจครับพี่กิ๊ฟ คงเป็นอย่างที่พี่บอก

จริงๆแล้วผมไม่ได้อยากดูดี เจ๋ง เก่ง เพื่อตัวเองหรอกครับ ผมเลยยังไม่พอใจกับสถานะของตัวเองในตอนนี้ที่เป็นอยู่

ถ้าผมเอาแต่ตัวเองรอดคนเดียวจริงๆแล้ว ผมไม่จำเป็นต้องดิ้นรนอะไรเลยครับ

เพราะตอนนี้หน้าที่การงานก็ไม่เดือดร้อน เรื่อยๆ........



ที่ไม่ชอบ หรือมานั่งบ่นอะไรนั้น ไม่ใช่เพราะตัวของผมเอง..................
แต่เป็นเพราะผมเคยได้ยินว่า ทำอะไรที่ชอบแล้วงานมันจะออกมาได้ดี และประสบความสำเร็จได้


ถ้าผมคิดแต่ตัวเองป่านนี้ผมเข้าป่า บวช ปลีกวิเวกา ไปแล้วครับพี่ ไม่มานั้งทำงานไป บ่นไปหรอกครับ

ผมไม่ได้เป็นแบบที่พี่คิดว่าผมเป็นหรอกครับ





ยกเว้นว่า ผมมันขี้แพ้ เพราะผมมันเป็นแบบนั้นจริงๆ


พี่พูดถูก  :(



ขอบคุณทุกๆท่านมากครับ